GDY STRUMYK PŁYNIE Z WOLNA

 

Rzekł Baca do Juhasa: Co ci, synku, poradzić...

(gnieć prędzej te oscypki, bo jełczeją w kadzi!)

A te nowe, czadowe

paszporty covidowe?

Możesz nosić na wierzchu, możesz sobie wsadzić.

 

 

ZWARTE SZEREGI

Oburzyła się Dynia: Co wam tak wesoło?!

Porastajcie dokładniej zagon za stodołą,

bo przyjdzie ta obraza:

rzodkiewkowa zaraza

i wsadzi nowalijki. I w ogon, i w czoło.

 

 

ZNALEZIONE W DYKTAFONIE

 

"A trzeba było oddać wszyściutko: serce, nerki, wątrobę, a nawet jelita wypłukane. To była Rzesza. Niemcy chodzili i przepatrywali kąty, nawet do garnków zaglądali, jak się mięso gotowało, czy z pieczęciami jest.

Wy się śmiejecie, a tak się zdarzyło, że jeden tucznik był już oskrobany, a drugi wisiał w chlewie, jeszcze nie zdjęty. Za to była kara śmierci dla gospodarza, to wcale nie były żarty. A tu Niemcy wjeżdżają bryczką na podwórze. No to Hania, Stasiek, ja, ojciec – żeśmy za tego świniaka złapali i wynosimy. A on taki był ciężki, że nie do udźwignięcia. Niemiec zobaczył, że nam się wymyka to wszystko, to podleciał i jeszcze pomógł nam go zanieść. Matka zaraz indora złapała i dała temu Niemcowi, żeby pojechał w cholerę.

Ale trzeba przyznać Niemcom, że nie szabrowali tak jak Ruskie. Przecież jak Ruskie do nas weszli, to poszło wszystko: konie, wozy, krowy. Przed Niemcami dało się schować parę worków pszenicy – Ruskie wszystko znaleźli. Jak spali u nas na oborze – przychodzili po coraz to nowe talerze a brudne wyrzucali na gnój, aż się pokończyły. Wszystko było jednorazowe."

 

 

 

Nagranie ma 18 lat.

TELOMERY

Połowa czerwca, kwitnie biały bez

i siano, pachnie kurzem i znojem

rozgrzanej wiejskiej drogi.

Widzę, że tamten dom na odludziu,

który znam i z trudem poznaję,

ma się całkiem nieźle: dostał nowy

dach. Spłowiała strzecha trzyma się mocno 

jedynie głowy Zuzy Mereszki, która 

niespodziewanie rozchyla moskitierę,

wytacza się w upał i sunie ciężko przez trawnik

z miską paszy dla kur. Dobrze się trzyma –

myślę z czułością. I nagle dociera do mnie,

że ta stara, wiejska, kobieta

to nie może być
nieboszczka Zuza Mereszka, to przecież jej 

wnuczka Halina, moja szkolna koleżanka.

 

 

I WANT TO RIDE MY BICYCLE

Pewna Panna Drewnianna oświadczyła: Kochanie!

Będę kręcić, bo lubię. Mam to w poważaniu,

że gdy kręcę (ech, los!)

wydłuża mi się nos.

Lecz kręci mniej. Ukradkiem kupiła wspomaganie.